Zóveel jaar ben ik zoekende geweest. Zóveel jaar zwom ik in een wilde zee. De golven waren soms zo hoog dat ik kopje onder dreigde te gaan. Toch zwom ik verder. Het was een tocht vol barre omstandigheden, maar ik gaf niet op. Waar moest ik immers heen? Overal was zee. Waar ik ook keek waren golven. De een nog hoger dan de ander. Van binnen voelde ik een kracht, ik wist dat het goed was, maar waar was het land waar ik zo naar verlangde. Waar was de aarde onder mijn voeten. Waar was mijn basis, mijn zekerheid.
Opeens besefte ik mij, dat ik het land onder mijn voeten nooit zou vinden als ik zou blijven zwemmen. Het land is er immers al, ik hoef mij alleen maar over te geven. Over te geven aan de schommelingen van de zee. Mij mee laten voeren met de golven. Mij laten drijven op het water. Vertrouwen hebben in wat de zee mij brengt.
Door mee te deinen op de golven ontstond er rust in mij. Het werd stil. Door de stilte werd alles helder. Alle weerstand is weg en daar sta ik, midden in de zee, met mijn voeten op de aarde. Door de golven word ik langzaam heen en weer gewiegd, maar er is niks meer wat de aarde onder mijn voeten kan weg halen. De aarde is er immers altijd. Ik hoef alleen maar stil te gaan staan.
Overgeven aan de stilte is best eng, maar als het dan lukt is het magisch.
Het was druk. Er was zó veel wat nog moest gebeuren. Mijn ‘to do list’ was erg lang en er kwamen steeds meer dingen bij. Voor stil staan was geen tijd. Zó lang heb ik mij laten leiden door mijn omstandigheden, gevoelens en emoties. Hoe heb ik mijzelf zó voor de gek kunnen houden. Nu ik besef wat de stilte met mij doet, wil ik nóóit meer anders.
Marieke Smits
Wat leuk dat je op mijn website bent.
Hopelijk kan ik je inspireren met alles wat je hier kunt lezen.
Als jij het net zo fijn vindt als mij om te groeien in bewustwording dan nodig ik je uit om je te abonneren op mijn nieuwsbrief. Dan blijf je op de hoogte van alle nieuwe ontwikkelingen, blogs en meditaties.
Je kunt je altijd met 1 druk op de knop weer uitschrijven.