Een burn-out misschien?
Gelukkig alleen blikschade en snelweg angst.
Overasselt 2012.Twee aanrijdingen, waarvan één kettingbotsing. Gelukkig alleen blikschade en snelweg angst. Is er misschien iets wat mij probeert een halt toe te roepen? Nee, ik moet door. Het is bijna zaterdag. Iedere eerste zaterdag van de maand organiseer ik de Visualisatie Healing Meditatie in Aquamarijn. Oppas voor mijn dochter is geregeld. Al mijn stenen en beeldjes zijn ingepakt. Klaar voor vertrek. De meditaties waren pareltjes van erkenning, rust en thuis zijn.
Of is het eigenlijk gewoon dat ik niet voor mijzelf opkom?
De rest van de week….. In de ochtend 20 km over de dijk en door het centrum van Nijmegen om mijn dochter naar school te brengen. Dan door om te werken in Arnhem of cliënten in Eindhoven. Dan krijg ik een telefoontje van school, dat de opvang mijn dochter voor de zoveelste keer is vergeten. Op maandag avond naar de yoga. Het was eigenlijk een ouderen clubje. Maar vanwege mijn hernia (misschien ook een hint….) vond ik dat niet zo erg. Op donderdag even rust. Mijn dochter gaat naar haar vader. In het weekend vertrek ik naar mijn vriend in den Bosch. Tussendoor schrijf ik mijn scriptie. Ja, ik zit ook nog op school in Bussum. En dan ……weer een oproep van de bijstand. Mijn inkomen is net te laag om het eind van de maand te halen. Iedere keer in de stress of we genoeg te eten hebben en of mijn tank met benzine het nog red tot thuis. De bijstand is het niet eens met mijn aanpak. Nou prima, weet je wat……laat die bijstand maar zitten. Ik heb jullie niet meer nodig. Ik regel het zelf wel. Misschien ben ik gewoon een beetje te perfectionistisch of pieker ik te veel. Dan zijn er ook nog relaties in mijn leven die niet lopen zoals ik had gehoopt. Of is het eigenlijk gewoon dat ik niet genoeg voor mijzelf opkom…….Maar hoe doe je dat dan?
Gelukkig zijn wij gezegend met engeltjes die altijd verlichting kunnen brengen.
Ik woon in een mooi piepklein dorpje aan de maas. Met bijna uitzicht op de dijk. Als ik vanuit mijn bovenwoning, tussen de boerderijen doorkijk, kan ik de bomen van de maas zien staan. Wel een beetje eenzaam en ver weg van iedereen……. Hoe kom ik daar dan verzeilt? Ik had mijn baan en huis opgezegd en dacht mijn droom te gaan volgen. Dat ging mis. Ik was al half ingetrokken in een prachtige leefgemeenschap in Duitsland. Vier hectare grond 3 boerderijen. Een prachtige tuin. Een bijzondere plek voor B&B, retraites, therapie, meditatie, healing en bezinning. Te mooi om waar te zijn. Ze zochten iemand om de boel te organiseren. Het was een vertrouwenskwestie die in de basis toch niet goed bleek te zijn. Gelukkig zijn wij gezegend met engeltjes die altijd verlichting kunnen brengen. Wij vragen, zij geven. Eén voorwaarde, je wensen moeten wel duidelijk zijn. Dus kreeg ik weer een huis. Alleen was ik de juiste locatie vergeten door te geven.
Mijn maand was al te lang…
Mijn maand was al te lang en zonder bijstand werd het er niet echt gemakkelijker op. Gelukkig kwamen daar eindelijk die extra contract uren. Wat dan dus overigens wel betekende, meer werken……. En nog minder vrijetijd. Mijn hart begon last te krijgen van hartkloppingen. Angsten in de supermarkt. Op de snelweg ontspanningsoefeningen doen en mijzelf vertellen dat het heel goed gaat. Darmen die compleet overstuur zijn…….
“Een week later zat ik in een klein achter kamertje van dat schattige winkeltje.”
Toen ik voedingssupplementen ging halen in een schattig klein natuurdrogisterijtje in de stad, zei de mevrouw van de winkel: “We hebben iedere week een natuurarts op bezoek. Hij geeft goede adviezen omtrent voeding en gezondheid. Misschien iets voor jou?”. Een week later zat ik in een klein achter kamertje van dat schattige winkeltje.
Dat kwam binnen!
Hij keek mij aan en zei: “Als jij zo door gaat dan heeft jou hart er geen zin meer in!” Die kwam binnen! Ik ben al hypochondrisch, dus die stress kon ik er niet ook nog bij hebben. Misschien gaat het niet zo goed met mij…….. Tranen rolde over mijn wangen.
Je hebt altijd een keus!
Soms zit je in een sneltrein. Ergens weet je dat het allemaal te veel is, maar er is geen halte. Je denkt nog even volhouden. Dadelijk ben ik er.
Je hebt altijd een keus. Er is altijd een noodrem. En als je dan even stilstaat, zijn er heel veel deuren die open kunnen.
Kun je de noodrem niet vinden? Misschien is cranio sacraal therapie iets voor jou!
Ik help je graag!
Ik begrijp je, ik voel je, ik zie je, ik hoor je en ik begeleid je!
Liefs Marieke